آئین مستان

از غصه آب شدم

 خونه خراب شدم

شرمنده ی تو و

روی رباب شدم

مادر اومده بالا سرم

غرق خون شده پا تا سرم

محشری شده برا سرم

ای برادرم

اگه بره سرم رو نیزه ها

فدا سرت تموم بچه ها

پاشو برو عزیز برادرم

كسی نره به سمت خیمه ها

غوغای حمله ی دشمن به گوش میآد

جدا شده دستم و خونم به جوش میآد

دوره می كنند من و تو رو

جان مادرت پاشو برو

جای من بگیر جلوی این سیل لشكر و

برو داداش قد كمون من

دیگه تو می مونی بدون من

داره می باره بارون از چشات

روی چشای غرق خون من

تنها هستی و من بی تاب و مضطرم

چه جوری تنها بری از میدون تا حرم

داغ غربتت رو جیگرم

تنها می مونی اگه برم

پیش من نمون برو حرم

ای برادرم

دیگه چیزی نمونده یا اخا

كه عالمی رو بی قرار كنی

دیگه كسی نمونده پیش تو

یه نفری میخوای چیكار كنی

گر نخیزی تو ز جا کار حسین سخت تر است

نگران حرمم،آبرویم در خطر است

قامت خم شده را هر که بیند گوید

بی علمدار شده، دست حسین بر کمر است

داغ اکبر رمق از زانوی من برد ولی

بی برادر شدن از داغ پسر سخت تر است

دست از جنگ کشیدند و به من می خندند

تو که باشی به برم باز دلم گرم تر است

نیزه زار آمده ام یا تو پر از نیزه شدی

چو ملائک بدنت پر شده از بال و پر است

پیش من با سر منشق شده تعظیم نکن

که خدا هم ز وفاداری تو با خبر است

علقمه پر شده از عطر گل یاس بگو

مادرم بوده کنارت كه حسین بی خبر است

به تو از فاصله ی یک قدمی تیر زدند

قد و بالای رسا باعث این درد و سر است

اصغر از هلهله کردن بدنش می لرزد

گر بداند که تو هستی کمی آرام تر است

وعده ی ما به نوک نیزه و هر شهر دیار

که به دنبال سرت خواهرمان رهسپر است

از کودکی دریا بودی

دریا دریا زیبا بودی

زیبا ترین سقا بودی

سقای زیبای دریا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

یک کربلا شیدا بودی

شیدایی در دلها بودی

دلداده ی آقا بودی

آقای دلهای شیدا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

نور چشم مولا بودی

قدر مولا والا بودی

والاترین لیلا بودی

لیلای والای مولا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

تنها بودی یکتا بودی

تنها یک عاشورا بودی

تنها بین صحرا بودی

تنهای تنهای تنها بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

هر چه بهتر تنت از دور که پیدا می شد

بیشتر قامت من در غم تو تا می شد

تو خودت تشنه لب جام شهادت بودی

ور نه خاک از نظر لطف تو دریا می شد

هیبت حیدریت تا که کنار من بود

 زنده پیش نظرت جلوه ی مولا می شد

وقت بر لشکر دشمن زدنت می دیدم 

 که دهان ها همه از حیرت تو وا می شد

خیز از جا که دو تا دست تو را آوردم

کاش می شد علمت باز سر پا می شد

کاش می شد که علمدار حرم می ماندی

 اصلا ای کاش کسی جای تو سقا می شد

تا که خواندیم برادر به خودم گفتم کاش 

  زودتر دیده ی تو زائر زهرا می شد

از کرامات قد و قامتت امروز این بود

   تیرها هر چه که آمد به تنت جا می شد

چشمت زدند بس که تماشات می کنن

این نیزه ها که چشم مرا مات می کنن

ای قد بلندتر از همه نیزه دارها

حال به خنده مراعات می کنن

محراب ابروان تو با پشت من شکست

بنگر حرم چگونه مناجات می کنن

افتاده لرزه بر بدن دختران من

نامحرمان که صحبت سوغات می کنن

دلدار قد رشید اباالفضل مرتضی

جاری ترین امید اباالفضل مرتضی

با بودنت همیشه به قلب حسین بود

هر غصه ناپدید اباالفضل مرتضی

آغاز رفتن تو و زینب پس از حسین

غیر از بلا ندید اباالفضل مرتضی

چندین هزار تیر به سویت روانه شد

زخمی ترین شهید اباالفضل مرتضی

تو غرق خون و زینب خسته در اضطراب

فریاد می کشید اباالفضل مرتضی

آمد کنار نعش شریفت حسین و گفت

دیگر قدم خمید اباالفضل مرتضی

در حیرتم چگونه در این معرکه عدو

دست تو را برید اباالفضل مرتضی

آواز العطش ز دل خیمه ها به تو

آیا نمی رسید اباالفضل مرتضی

آقا خمیده آمد و خسته عمود را

از خیمه ات کشید اباالفضل مرتضی

وقتی به خاک مثل قدت خیمه اوفتاد

رنگ همه پرید اباالفضل مرتضی

طفلی به ناله گفت به صحرای بی کسی

انی اناالغریب اباالفضل مرتضی

بر ساق عرش حضرت زهرا نوشته است

والاترین شهید اباالفضل مرتضی

جان همه فدای تو سردار علقمه

بر ما نگاه مرحمتی جان فاطمه

ای عزاداران بشارت باد زهرا روز محشر

آورد بهر شفاعت دستهای نازنیم

تشنه لب در آب رفتم این سخن با خویش گفتم

من چگونه آب نوشم شاه را عطشان ببینم

مشک را پرکردم از آب و به خود گفتم که باید

راه نزدیکی برای خیمه رفتن برگزینم

راه نخلستان گرفتم لیک از شمشیر دشمن

قطع شد دست علم گیر از یسار از یمینم

فکر کردم دست دادم آب دارم غم ندارم

سر فرازم ساقی اطفال شاهنشاه دینم

ناگهان دیدم که در ره ریخت آب و سوخت قلبم

تیر زد بر مشک آن خصمی که بود اندر کمینم

دیگر از دیدار اطفال حسین شرمنده بودم

تیر زد دشمن به چشمم تا که طفلان را نبینم

گفتم اکنون خوب شد خوب است بر گردم به خیمه

ناگهان بر سر فرود آمد عمود آهنینم